Czarny Pan - Rozdział 19

 Błagalne prośby Draco o to, żebym się obudził kompletnie zbiły mnie z tropu. Nikt zdawał się nie zwracać na nas uwagi ani nie widzieć nic dziwnego w tej zaistniałej sytuacji a ja nie miałem pojęcia, co się tutaj tak właściwie dzieje ani co mam w tym momencie zrobić. 

-Potter, proszę, musisz się skupić i przypomnieć sobie, co dokładnie stało się pół roku temu. Inaczej nie będziesz w stanie się obudzić.

Tym razem to profesor McGonagall zabrała głos. Spojrzałem na jej zatroskaną twarz i zastanawiałem się, o czym ona do cholery mówi. Sześć miesięcy temu? Wtedy zabiłem Voldemort'a. Więc o co im chodzi?

-Ja nie... nie rozumiem.

-Harry, co się stało sześć miesięcy temu?

Zapytał mnie Draco bardzo poważnym głosem, kładąc mi obie ręce na ramionach. Zastanowiłem się przez chwilę ale byłem pewien, że wszystko dokładnie pamiętałem.

-Spotkałem Voldemort'a i zabiłem go. Przejąłem jego rolę w świecie magii jako czarnoksiężnik. Podporządkowałem sobie jego Śmierciożerców. Zabiłem Dumbledore'a.

-Nie, Harry. Co się FAKTYCZNIE stało tamtej nocy pół roku temu?

Pytania i nalegania obojga z nich kompletnie zbiły mnie z tropu. Zacząłem się zastanawiać, czy ze mną na pewno wszystko jest w porządku ale szczerze mówiąc nie sądziłem, że faktycznie coś wymyśliłem... W końcu to oni są nienormalni... prawda? To nie ja oszalałem... To nie...

Patrzyłem w przeszywające mnie na wskroś oczy Dracona i niemal podskoczyłem w miejscu, gdy w pewnej chwili usłyszałem w swojej głowie śmiech. Ale nie mój śmiech. Dziwny i bardzo przerażający mnie śmiech. Miałem ciarki na całym ciele słysząc go. Niczego nie rozumiałem i nie wiedziałem, co mnie tu tak właściwie spotkało. Znałem ten śmiech, który echem odbijał się w mojej głowie ale bałem się powiedzieć na głos, do kogo należy.

-Draco...

-Proszę cię, obudź się. Obudź się w końcu, Harry.

Błagał Draco na moment, nim kompletnie zniknął mi z oczu. I nie widziałem absolutnie nic więcej.