Sekret - rozdział 29

Wszyscy w pośpiechu pakowaliśmy nasze rzeczy. Tylko te najpotrzebniejsze. Niestety, Dumbledore wiedział, gdzie mieszkamy, a jak nie wiedział, to zaraz się dowie, bo takie informacje są w Ministerstwie. Pozostanie tutaj byłoby zbyt niebezpieczne. Musieli się ukryć i wymyślić, co dalej. W niecałe pół godziny wszyscy stali gotowi w salonie. Nie mogli dłużej czekać. Musieli działać.
Hermiona.
Ginny.
Georg.
Fred.
Cho.
Harry.
I Draco.
Jest ich tylko siedmioro i sami będą musieli coś wymyślić i stanąć naprzeciw całej armii. Nie wyglądało to dobrze. Wszyscy spojrzeli na siebie i złapali się za ręce, po czym poczuli szarpnięcie w okolicy pępka i po chwili stali na jakiejś polanie w lesie, koło niewielkiej chatki.

-Gdzie my jesteśmy?

Zapytała jedyna w ich gronie Krukonka, rozglądając się po okolicy.

-Kupiłem ten dom pod pseudonimem jakiś czas temu. Nikt nas tu nie znajdzie. Zanieście rzeczy, ja i Harry nałożymy zaklęcia ochronne na okolice.

Zarządził blondyn i rzucił swoją torbę na ziemię, po czym wyciągnął różdżkę z kieszeni spodni i odszedł kawałek, a Harry po pewnym czasie zrobił to samo. Reszta przez chwilę na nich patrzyła, po czym weszli do niewielkiej chatki, która w środku okazała się być luksusową willą. Zaczęli zajmować pokoje i się rozpakowywać, po czym wszyscy zebrali się w kuchni, gdzie dziewczyny zajęły się robieniem herbaty i przekąsek, podczas gdy bliźniacy zabrali się za naprawę radia, które okazało się być popsute. Dopiero, gdy wszyscy siedzieli przy stole i słuchali wiadomości, drzwi się otworzyły i dwójka ich przyjaciół weszła do pomieszczenia, ściągając z siebie płaszcze i buty. Harry tylko spojrzał na wszystkich i poszedł na górę, szybko odnajdując ich sypialnię i po chwili rozległ się jedynie trzask drzwi, po czym wszystko ucichło. Ślizgon westchnął cicho i spojrzał przepraszająco na przyjaciół.

-Jest wykończony, wybaczcie mu.

Poprosił, chociaż w cale nie był tak w 100% pewien, co stało się jego mężowi. Podszedł do stołu i chwycił kubek z parującym napojem, który podała mu najzdolniejsza czarownica i upił kilka łyków, nim oparł się o parapet, by na wszystkich patrzeć, chociaż wolałby pójść do Harry'ego, dowiedzieć się, co się stało.

-Myślę, że dzisiaj wszyscy musimy odpocząć i zebrać myśli. Jutro pomyślimy, co zrobimy dalej.

Zarządziła rudowłosa dziewczyna, przerywając wypełniającą pomieszczenie ciszę. Wszyscy jej przytaknęli, chociaż było ciężko.

Co oni, grupka nastolatków, ma zrobić, przeciwko armii potężnych czarodziei?