Samobójca II - Rozdział 1

-Jak mogłeś, Bill?

Chłopak miotał się po łóżku, na którym leżał sam. Po jego skroniach spływały kropelki potu, ale nie mógł się przebudzić.

-Jak mogłeś mi to zrobić, Billy? Swojej kochanej siostrzyczce...

Słyszał jej głos. Postać delikatnej dziewczyny majaczyła mu delikatnie przed oczami, ale zbyt daleko, by mógł jej dotknąć. Płakał, klęcząc na ziemi i próbując uchwycić rękę siostry, która jednak była jak powietrze i nie mógł jej dotknąć.

-Ja nie chciałem! Przysięgam, nie wiedziałem, nie chciałem!

Krzyczał, jednak zjawa zdawała się być głucha na jego słowa. Postać nie reagowała na nic, co robił.
Do pokoju wkroczył przystojny blondyn, paradujący po mieszkaniu w samych bokserkach. Po porannym prysznicu zrobił śniadanie i miał zamiar obudzić chłopaka, jednak zauważył, że dzieje się coś niedobrego. W rozwalonej pościeli ledwo odcinała się czarnowłosa postać, która miotała się a łzy rozmazywały się na jego twarzy. Dredziarz dopadł chłopaka i zaczął nim potrząsać.

-Bill? Bill, obudź się, proszę!

Krzyczał, potrząsając nim. Po kilku minutach udało mu się dobudzić chłopaka, w którego oczach widział śmiertelne przerażenie. Na jego ciele wystąpiła gęsia skórka i młody mężczyzna cały się trząsł, a pot posklejał mu włosy na skroniach. Silne ramiona objęły go, ale on siedział sztywno, w ogóle nie reagując, do czasu, aż ciepła dłoń zaczęła gładzić go wzdłuż kręgosłupa. Drgnął wtedy i wtulił się w jego ramiona, zaczynając cicho szlochać.

-Ciiii... Billy, spokojnie, wszystko jest już dobrze, to był tylko zły sen.

Szeptał uspokajająco starszy z nich, czując, jak drobne ciało drży.

-Tak... to był tylko sen.

Drżący głos wyszeptał te słowa w pustkę, jednak sam w nie nie wierzył.

-Ja cię nigdy nie opuszczę, Billy...

Usłyszał oddalający się głos, nim na nowo wybuchnął płaczem.