O krok od przepaści - Rozdział 5

 

Harry ocknął się, czując jak coś jest mu przytykane do ust. Dopiero po chwili zorientował się, że ktoś go całuje i zastanawiał się, o co chodzi. W następnym momencie poczuł resztki płynu wpływającego mu do gardła. Otworzył oczy ale mógł dostrzec jedynie jasne, niemal białe włosy. Zaskoczony uniósł rękę i odsunął od siebie... Dracona. Mrugał szybko, zastanawiając się, czy ma zwidy czy też jest już w niebie i właśnie spełniły się jego marzenia. Szare oczy przyglądały mu się z uwagą przez cały ten czas.

-Jak się czujesz?

Cichy głos dobiegł go i przez chwilę musiał się zastanawiać, czy dobrze go usłyszał czy jednak nie. Dopiero po kilku sekundach, które ciągnęły się jak wieczność, otrząsnął się i zrozumiał sens pytania.

-Nie tak, jak się spodziewałem.

Jasne brwi spotkały się na środku czoła a Ślizgon podszedł do bruneta, przykładając mu dłoń do czoła.

-Źle się czujesz? Coś cię boli? Nie masz gorączki.

Patrzył na klęczącą przy nim postać jak urzeczony, ale rzeczywistość coraz mocniej w niego uderzała i zdawał sobie sprawę, że jego plan się nie powiódł.

-Nie, dobrze się czuję. Nie sądziłem, że mnie odratujesz.

Przyznał szczerze, odgarniając sobie włosy z twarzy i opierając się plecami o zimną, kamienną ścianę.

-Nie mógłbym inaczej.

-Dlaczego? 

-Bo jest coś, czego do tej pory nie odważyłem ci się powiedzieć.

-Czyli?

Ale nic nie powiedział, tylko po prostu przyciągnął chłopaka do siebie i pocałował prosto w usta, nie pozwalając mu się odsunąć nawet na chwilę. Harry z chęcią zamieniłby tą chwilę na wieczność.