Zagubiony kociak - rozdział 2

Gdy rano zszedłem na śniadanie, blondyn siedział przy stole i pałaszował śniadanie, patrząc za okno i wyglądając na nieobecnego myślami i duchem. Dopiero po chwili zorientował się, że wszedłem do pomieszczenia, na co wstał i odłożył do połowy pełną miskę płatków do zlewu, nie podnosząc na mnie wzroku, po czym skierował się do przedpokoju, dokąd za nim podążyłem i zauważyłem, że zabiera swoje łyżwy i zamierza wyjść z domu.

-Dokąd się wybierasz? - zatrzymał się, słysząc mój głos. Westchnął cicho i opuścił rękę, którą miał zamiar złapać za klamkę, ale nie odwrócił się przodem do mnie, przyciskając łyżwy mocniej do piersi. Przyglądałem mu się z zaciekawieniem, gdy jasne kosmyki opadały mu na twarz, zakrywając jego błękitne oczy, których barwa była przecież niczym otwarte, bezchmurne niebo. Dopiero teraz zorientowałem się, że ma postawę łyżwiarza figurowego. Plecy miał wyprostowane, nawet, jeśli jego głowa była spuszczona. Prawą nogą stał na palcach, jakby miał zamiar zaraz odepchnąć się i pojechać przed siebie. Każdy jego gest był pełen gracji i delikatności, a jednocześnie był zdecydowany.

-Obiecałem, że dzisiaj stąd zniknę. - głos rozniósł się po przedpokoju, wypełniając pustkę pomiędzy nami. Uśmiechnąłem się delikatnie, widząc, jak bardzo nie chciał mieszać nikomu w życiu czy przeszkadzać, ale jednocześnie nie chciał odchodzić, desperacko potrzebując ciepła czy domu. Ani jednego, ani drugiego, nie chciał ukazać światu, ale jakimś cudem za woalem jego małych kłamstewek, którymi próbował się okryć niczym zbroją, która miała go chronić przed całym światem, który tak okrutnie go doświadczył przez zaledwie czternaście lat życia chłopaka.

-Zostań. - wystarczyło jedno, jedyne słowo, by spojrzenie błękitnych oczu przeniosło się na mnie. Przypatrywał mi się uważnie i próbował wybadać, czy sobie z niego żartuję, czy też jestem poważny. Widziałem, jak powoli rozluźnia mięśnie a potem jego postawa zmieniła się na bardziej rozluźnioną a jego twarz złagodniała, spojrzenie zmiękło i wydało mi się, że dojrzałem tam nadzieję i swojego rodzaju sympatię, co mnie zaskoczyło, ale jak zwykle nie potrafiłem tego okazać. Chwyciłem go za przedramię i zaprowadziłem po schodach na górę do mojego pokoju, gdzie usadziłem go na swoim łóżku. -Mam trochę starych ubrań, które są już na mnie za małe. Może coś będzie na ciebie pasować. - wyjaśniłem, widząc jego pytający wzrok, który czułem nawet wtedy, gdy grzebałem w szafie w poszukiwaniu moich starych ubrań, które mógłbym mu oddać. W końcu udało mi się znaleźć kilka T-shirtów i spodni, które mogły być na niego dobre i podałem mu je, a on wziął je w dłonie i przyjrzał się im uważnie, po chwili podnosząc na mnie swój podejrzliwy wzrok. Najwyraźniej nie potrafił ocenić, czy może mi zaufać czy też nie. W końcu wstał i bez ostrzeżenia zdjął T-shirt, pokazując swoją poobijaną ale wysportowaną klatkę piersiową, czym mnie zaskoczył. Był taki nieufny w stosunku do mnie, a mimo to rozebrał się tuż przed moim nosem. Założył czerwony podkoszulek z czarnym napisem jakiegoś zespołu, którego nawet nie kojarzyłem i zauważyłem, że jest na niego lekko za duży, ale w sumie całkiem nieźle pasował. Po chwili zdjął swoje dresowe spodnie i przymierzył jeansy, które mu dałem. Te też były całkiem spore, ale nie wyglądał źle. Póki co może w tym chodzić. Chociaż nie powiem, byłem bardzo zaskoczony tym, z jaką łatwością obnażał się przede mną niemal nago. Zauważyłem, że się na mnie gapi, więc wzruszyłem ramionami i usiadłem na łóżku obok niego, jednak zaraz mentalnie strzeliłem sobie w twarz, uświadamiając sobie, że jest zimno a on paraduje w krótkim rękawku. Wstałem i podszedłem do szafy, wyjmując z niej pierwszą lepszą bluzę i rzucając mu. Założył na siebie ciepły materiał i wtulił w niego nos, jakby na chwilę odpływając gdzieś myślami.

-Dziękuję. - szepnął, uśmiechając się delikatnie i spojrzał na mnie jakoś tak dziwne, jednak nie miałem czasu na to, by się nad tym zastanowić, bo wstał i wyszedł z pomieszczenia, zabierając ze sobą ubrania i zostawiając mnie samego, co po raz pierwszy w życiu mi przeszkadzało.