Pomocy - rozdział 4

-Przestań, przestań!

Krzyczałem, ale on mnie nie słuchał. Krzyczał na mnie i okładał mnie pięściami, nie zaprzestając mimo moich prób obrony czy krzyków.

-Zamknij się, bachorze, bo będzie gorzej!

Zagroził, po czym wymierzył mi cios, tym razem w twarz. Kolejny cios w brzuch, przez który straciłem oddech. Westchnąłem cicho, gdy skończył i zszedł ze mnie, uwalniając mnie ze swojego uścisku. Leżałem na zimnej posadzce i nie wiedziałem, co mam zrobić. Muszę się podnieść i pójść do swojego pokoju się ogarnąć. Ale jak mam to zrobić, skoro nie jestem w stanie się nawet ruszyć. Zamknąłem oczy i leżałem przez chwilę, zbierając się w sobie. Po dłuższym czasie w końcu udało mi się podnieść z podłogi i powlec do swojego pokoju. Poszedłem do łazienki i ściągnąłem ciuchy, przeglądając się w lustrze. Siniaki już powoli tworzyły się na moim ciele a z mojej rozciętej wargi ciekła krew. Obmyłem twarz, zmywając krew i przemywając oczy, by móc lepiej się sobie przyjrzeć. Zobaczyłem na swojej klatce piersiowej niewyraźną zmianę i dotknąłem się tam palcami, czując przeszywający ból. Złamał mi żebro... no pięknie. Westchnąłem i ubrałem się z powrotem, słysząc mój telefon.

-Tak?

Zapytałem, nie patrząc, kto dzwoni.

-Hej, pchło, masz notatki z chemii?

Och, a więc to Shizuo. Nie wiem, czemu, ale po policzkach popłynęły mi łzy. Telefon wyślizgnął mi się z dłoni a ja upadłem na kolana, tłumiąc szloch dłonią.

-помощь (Pomocy).

Wyszeptałem wbrew sobie, czując, jakby jakiś ogromny ciężar opadł mi na barki. Nie mogłem usłyszeć, jak Potworek zdenerwowany woła moje imię, po raz pierwszy, odkąd się poznaliśmy.