Sekret - rozdział 34

Harry obudził się z dziwnym bólem głowy i przeświadczeniem, że zapomniał o czymś ważnym. Otworzył oczy i zorientował się, że jest w swojej sypialni w domku ewakuacyjnym zakupionym przez Dracona. Westchnął i zamknął oczy, rozmasowując sobie skronie i przypominając sobie, co się stało poprzedniej nocy. Ach, tak... Chciał oddać się w ręce nowego Ministra Magii i jego małżonek go powstrzymał i zmusił go do snu. Wstał i ubrał okulary na nos, po czym zwlekł się z łóżka i zanurzył stopy w miękkim dywanie, który otulał podłogę. Zorientował się, że jest w samych bokserkach i T-shirtcie, a na zewnątrz jest potworny ziąb. 
Nie wiedział, dokąd dokładnie się przenieśli, ale najwyraźniej był to zupełnie inny klimat niż ten ich. Sięgnął do szafy i wyciągnął pierwsze lepsze dresy, które naciągnął na tyłek i zszedł na dół, gdzie zastał jedynie Cho, która przygotowywała obiad dla wszystkich.

-Gdzie reszta?

Zapytał, napełniając sobie szklankę sokiem i opierając się o blat, przyglądając się jej poczynaniom. Dziewczyna spojrzała na niego i uśmiechnęła się delikatnie, nie przerywając krojenia warzyw.

-Wszyscy ćwiczą razem z Draco. Ja postanowiłam zrobić obiad.

Odparła miękko, wrzucając po chwili pokrojone warzywa na patelnie i sięgając do lodówki, z której wyciągnęła mięso.

-Pomóc ci z czymś?

Dodał, odkładając szklankę na blat i przyglądając się jej poczynaniom. Na patelni polanej oliwą znajdowała się sterta warzyw - pomidory, fasolka, pieczarki, papryka, fasolka szparagowa i marchewka. Krukonka zastanowiła się przez chwilę, zawisając z nożem nad przygotowywanym przez siebie mięsem.

-Możesz obrać i pokroić ziemniaki na ćwiartki.

Odparła po chwili a chłopak z zapałem zabrał się do pracy, wyciągając spod zlewu worek ziemniaków i zaczął je obierać i wrzucać do zlewu. Był jej wdzięczny, że  nie dręczyła tematu jego próby ucieczki i nie zasypywała go gradem pytań, inaczej z pewnością by oszalał. Gdy skończył, postawił wypełniony ziemniakami garnek na palniku i posolił je nim włączył ogień.

-Coś jeszcze?

Zapytał, nie chcąc przeszkadzać w jej konwencji twórczej. Wiedział, że dziewczyna potrafi dobrze gotować i wolał się nie wtrącać, a jedynie wykonywać wydawane przez nią instrukcje.

-Hmm... jeśli chcesz możemy zrobić jeszcze ciasto. Wiesz, jak się robi sernik?

Spytała, a Chłopiec, Który Przeżył, bez słowa zabrał się do pracy. U Dursleyów często musiał robić to ciasto, więc przepis znał na pamięć. Nie sądził, że kiedyś mu się to przyda.

-Księżniczka wstała.

Usłyszał, gdy wkładał blachę do pieca i gdy się odwrócił zobaczył swojego męża, który przyglądał mu się z miłością i uwagą a na jego twarzy kwitł zaczepny uśmiech. Zamknął piekarnik i oparł dłonie na biodrach, uśmiechając się lekko.

-A co, powinienem się już nie obudzić? Nie to zaklęcie, kotku.

Odparł i po chwili został przyparty do blatu przez szczupłe ale umięśnione ciało.

-Zapamiętam sobie.

Zaznaczył blondyn i pocałował swojego chłopaka długo i czule, po czym przytulił go jeszcze krótko, nim się od niego odsunął i podszedł do lodówki, by napić się soku.

-Pomagałeś Cho?

Zapytał, spoglądając na niemal gotowy obiad. Brunet pokiwał głową, po czym odłożył trzymaną w ręku ścierkę kuchenną na blat i spojrzał na gotujące się ziemniaki.

-Tak, jeszcze chwila. Dlaczego z wami nie ćwiczyła?

Zainteresował się i zamieszał mieszankę na patelni, o ile tak ogromne naczynie można w ogóle nazwać patelnią.

-Nie chciała. Powiedziała, że i tak nam się nie przyda, więc nie chce, a nam nie chciało się z nią kłócić. Hermiona powiedziała, że potem z nią porozmawia.

Wyjaśnił Ślizgon, po czym pocałował krótko swojego męża w usta i zaczął nakrywać do stołu.

-Taką domową atmosferę mógłbym mieć codziennie. Chciałbym.

Powiedział w pewnym momencie Wybraniec, a na bladych ustach Draco wykwitł uśmiech.

-Będziemy mieć, skarbie. Obiecuję.

Zapewnił go i pocałował w czubek głowy. Obiecał, że spełni to marzenie, choćby nie wiem co.